Emotie Regulatie Stoornis!

Ff een taart gemaakt en de appelen komen uit eigen tuin. 

Het is dat ik een dochter kreeg maar anders was ik er niet meer geweest, vele mensen begrijpen niet wat ik voel, elke dag verdriet, elke minuut pijn, elke seconde denken dat ik niet goed genoeg ben. Ik trek het niet meer.. Ik kan met niemand praten.. Want niemand begrijpt me.. Ik stel me aan, ik ben gewoon sjaggo.. Ik wou dat ik me echt kon uiten..bij GGZ doe ik alsof ik draag elke dag, elke minuut, elke seconde een masker van staal. Daarom lijkt het ook dat ik af en toe sjaggo ben... Ik snap het zelf ook niet meer. Ik ben 20 kilo aangekomen en dat maakt me super ongelukkig maar me trainer zit in Zuidlaren en ik kan het niet betalen om er heen te rijden en ik ben zo mislukt dat ik zelf niet kan trainen. Kon ik maar er een einde maken aan de pijn.. Dat kan alleen als ik zal streven. Kutzooi.... 

Me vriendin kijkt voet bal en ik verveel me dood...

Volgens me hoofd word ik een slechte vader. Omdat ik nu twijfel, ik durf niet alleen te zijn met de kleine omdat mensen denken dat ik het niet kan als ik me niet goed voel.... Dat geeft me veel verdriet... Zoveel dat ik ff niet meer weet of ik me zelf vertrouw.. Met de kleine als ik sjaggo ben. Ik heb ook het gevoel dat niemand me daarin vertrouwd. Me hart zegt dat het me wel lukt en ik kan de juiste ondersteuning erbij krijgen. 

Als ik me niet goed voel denken mensen dat ik dan sjaggo ben. Terwijl mijn emoties in een achtbaan zitten, over een achtbaan had ik al veel eerder geblogd. Soms denk ik dat zelfs mensen die dicht bij me staan het niet kunnen of willen begrijpen. Ik zit nu op de bank en weet het niet meer. Zijn er nog mensen die van me houden? Soms wou ik dat ik deze stress niet meer had en dat ik nooit opgenomen ben geweest. De weg naar hoe ik nu ben was heel zwaar. Als ik aan de baby denk nu dat geeft me kracht. Maar nu wil ik mezelf voelen en dat kan in verschillende vormen, met me vuist tegen de muur slaan of me telefoon kapot gooien. Maar ook erger.. Ik ben moe zo moe geestelijk en lichamelijk. ik draag al weken een supermasker en die zet ik soms af. Ik wil dat ik begrepen word en dat ik kan praten over hoe ik me voel. Soms reageer ik het op mensen af en dat spijt me. Maar mag ik me ook eens ff kut voelen en je wilt niet weten hoe kut ik me voel.